Sint-Truiden (B) | Onze-Lieve-Vrouw

De kas van dit orgel stamt uit de voormalige Jesuïtenkerk van Luik. Daar bouwde Laurent Gilman, een orgelmaker die gevestigd was te Kornelimünster nabij Aken, een nieuw orgel, en wel in twee fasen. In 1728 vervaardigde hij een balustrade-orgel. Dit werk werd omgevormd tot een rugpositief, toen Gilman in 1738 het orgel uitbreidde met een hoofdwerk, in een eigen nieuw hoofdwerkmeubel. In 1821 werden van dit Gilmanorgel enkel de kassen naar Sint-Truiden overgebracht, en werd hierin het oude stadsorgel van Sint-Truiden, daterend uit 1589, ingebouwd.

 

 In de loop van zijn verdere geschiedenis onderging het instrument nog meerdere drastische transformaties. We vermelden hier de ingrepen uit 1853 door Arnold Clerinx, orgelmaker te Sint-Truiden. Bij de bouw van het huidige neo-gotische doksaal werd het vroegere rugpositief als borstwerk geïncorporeerd in het hoofdmeubel. Een ander Truiens orgelmaker, Theodor Ruef, construeerde in 1913 in feite een geheel nieuw pneumatisch instrument in romantische stijl, met hergebruik van slechts zes oude registers. De kwaliteit van Ruef’s materialen was evenwel zeer bedenkelijk. De architecturale gegevens en het gebrek aan homogeniteit van het nog bewaarde oude pijpwerk sloten een terugkeer naar een vroegere toestand van het orgel uit. Vanuit deze context, en met het oog op een verrijking van het orgellandschap werd geopteerd voor een geheel nieuw concept, gericht op de vertolking van het werk van de grote Duitse meesters uit de barok.

 

Van het bestaande instrument werden enkel de orgelkas en zes oude registers overgenomen in de nieuwe toestand. Alle nieuwe constructies werden ambachtelijk uitgevoerd en zijn geënt op de oude tradities.