Wiemesmeer (Zutendaal, B) | Sint-Jozef

De oorsprong van dit orgel is niet precies bekend. Het is echter vrijwel zeker van de hand van Pieter-Adam Van Dinter (1808-1887) uit Maaseik. Om tot nog toe onbekende redenen werd het dan aan het einde van de 19de eeuw of begin 20ste eeuw overgebracht naar het « Convent of Holly Mount » van Tottington in het Engelse graafschap Lancashire. Kort voor afbraak van deze kerk in 1993 werd dan het orgel aan Wiemismeer verkocht, waar het in het koor van de kerk opgesteld werd.

 

 Pieter-Adam Van Dinter is de belangrijkste vertegenwoordiger van dit orgelmakersgeslacht, dat tijdens de 19de eeuw vooral in Belgisch Limburg actief was.

 

Het orgel van Wiemismeer bezit vele typische kenmerken van zijn tijd. Als éénklaviersinstrument met aangehangen voetklavier was het zeker exclusief voor het liturgisch gebruik bestemd. Daarbij weerspiegelen de subtiel gekleurde grondstemmen het best in 8’ en 4’-ligging het toenmalige orkestideaal. Als klankbekroning fungeert een tweevoetsfluit. Feestelijk en nobel klinken de volle trompetregisters en de bas word door een wijde 16-voet gesteund.

 

De structurele opbouw is conform de gebruiken van die tijd : een speeltafel die ingebouwd is in de zijkant van het meubel, winkelhakentractuur en een liggend wellenbord, een traditionele cancelindeling van de windlade en een grote magazijnbalg in het basement.

 

Het orgelmeubel reminisceert spontaan aan barokke, lokale voorbeelden, met zijn drie ronde torens, van elkaar gescheiden door twee vlakke tussenvelden. In origine was enkel het front in eik uitgevoerd, maar bij deze restauratie werden ook de zijwanden en achterwand in eik vernieuwd.

 

De zeer bescheiden intonatie, ongetwijfelt door de meditatieve bedoelingen van het klooster geïnspireerd, werd aan de nieuwe locatie aangepast, en staat nu zonder twijfel dichter bij de oorspronkelijke opvattingen van de orgelmaker.